„Warszawskie dzieci '44. Prawdziwe historie dzieci w powstańczej Warszawie”, Agnieszka Cubała

Tytuł książki: „Warszawskie dzieci '44. Prawdziwe historie dzieci w powstańczej Warszawie”
Autor: Agnieszka Cubała
Kategoria: Historia, II Wojna Światowa
Data premiery: 27.07.2021
Okładka: twarda
Liczba stron: 416
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Moja ocena: 5/5

Każdy rodzic chciałby dla swojego dziecka jak najlepiej. Każdy chciałby, aby jego dziecko było zdrowe, miało szczęśliwe dzieciństwo, a później dorosłe życie. W dzisiejszych, rozwiniętych pod każdym względem czasach to wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Jest wiele możliwości wspierania swojego dziecka, rozwijania jego talentów, czy udzielania pomocy, gdy tego potrzebuje. Niestety w czasie Powstania Warszawskiego, gdzie miasto zostało zrównane z ziemią, a pył, gruz, głód i choroby towarzyszyły wszystkim, życie nie było takie proste.

"Warszawskie dzieci" to wspomnienia z Powstania Warszawskiego, w którym w dużej mierze główną rolę grali ci najmłodsi. W książce zostały przedstawione przeżycia z tamtych dni widziane oczami dzieci. Dzieci, które przeżywały koszmar, a ich codziennością był strach, niepewność o jutro i obawa o życie. Dzieci, które niejednokrotnie nie czuły, że robią coś bohaterskiego. Dzieci, które myślały, że ich udział w Powstaniu to coś oczywistego, ich obowiązek w walce o wolność. Dzieci, dla których biało- czerwona opaska na ramieniu i trzymanie broni w ręku było zaszczytem, a używane buty są jak spełnienie marzeń. Wielu z tych najmłodszych bohaterów niejednokrotnie przegrało tę brutalną walkę przypłacając ją życiem. Mimo wszystko Powstanie Warszawskie było dla nich wydarzeniem uroczystym, podniosłym, dającym nadzieję na to, że w końcu będzie lepiej.

Autorka książki zebrała wiele faktów, które wywołują ciarki na skórze. Możemy przeczytać o wspomnieniach krwawych wydarzeń znanych ludzi - między innymi Beaty Tyszkiewicz, ks. Stanisława Kicmana, Jacka Fedorowicza. To podróż w czasie, która odcisnęła piętno, a jednocześnie pokazała ducha walki. To wspomnienia przepełnione krwią, wystrzałem broni, gruzami, emocjami i bólem, które sprawiają, że w chwili lektury człowiek zastanawia się nad swoim "tu i teraz".

To straszny obraz, który wywołał u mnie wiele emocji i rozmyślań. Po przeczytaniu książki naszła mnie refleksja na temat tamtych dni i obecnych czasów, priorytetów, którymi ludzie kierowali się wtedy, a jakimi kierują się obecnie. W Powstaniu Warszawskim wszystko było na wagę złota - nie było mowy o środkach czystości, które teraz mamy na wyciągnięcie ręki. O środkach multimedialnych, które przyspieszyłyby komunikację. O jedzeniu i innych produktach, które teraz zalewają nas ze wszystkich stron. Wtedy każdy był w stanie docenić skórkę chleba i używane buty, teraz z tą wdzięcznością i dostrzeganiem dobra bywa bardzo różnie. Autorka książki przybliża nam brutalny obraz powstańczych dni, ale przemyciła także maleńkie światełko ciepła w postaci stworzenia bardziej znośnej rzeczywistości dla tych najmłodszych przez dorosłych. Jeśli sięgniecie po książkę, to będziecie wiedzieć, o czym piszę.

"Warszawskie dzieci" to przejmująca książka, którą warto przeczytać, aby poznać część historii. Wspomnienia widziane oczami tych najmłodszych wywołują duże wrażenie i skłaniają do refleksji. Polecam.

Za współpracę i egzemplarz do recenzji dziękuję
Wydawnictwu Prószyński i S-ka