"Performens"

Długa majówka, słoneczko i wolny czas sprawiły, że pochłonęłam jedną z książek, które postanowiłam ze sobą przywieźć w walizce. Dzisiaj przeczytałam książkę „Performens” autorstwa Karoliny Wilczyńskiej.

„Karolina Wilczyńska - autorka powieści: Performens (2006), Ta druga (2011), Anielski kokon (2013), Jeszcze raz, Nataszo (2014), Ja, kochanka (2016), Dasz radę, Nataszo (2016) oraz bestsellerowego cyklu Stacja Jagodno”.

Główną bohaterką tytułowego „Performensu” jest kobieta o uroczym imieniu Nadia – trzydziestolatka, której nic nie brakuje. Pracuje w dobrze prosperującej firmie i ma głowę do interesów. Zawsze nienagannie wygląda i nie żałuje pieniędzy na to, aby zadbać o swoje zewnętrzne piękno. Coś jednak sprawia, że wielkomiejskie życie ją przerasta. Postanawia więc uciec z miasta i zaszyć się w spokojnej wsi. Z daleka od zgiełku ulic, wielkich korporacji i wyścigu szczurów próbuje odnaleźć się w nowej dla siebie rzeczywistości. Czy jednak wszystko jest takie proste jak jej się wydaje?

Życie na wsi dla osoby, która od urodzenia mieszkała w wielkim mieście jest zderzeniem z zupełnie obcym światem, w którym panują często odmienne przekonania, poglądy i zasady. Owszem, Nadia na swej drodze do sielskiego spokoju w Rozstajach trafia na - z pozoru - życzliwych ludzi. Sołtys i okoliczni mieszkańcy wioski starają się pomóc. Niektórzy naprawdę bezinteresownie, ale część z nich ma swoje ukryte interesy w kontaktach z „panią z miasta”.

Okazuje się, że dom, w którym zamieszkuje Nadia miał swoją tajemniczą historię. Poprzedni właściciel domu – Jędrzej – chętnie przyjmował w swe progi wędrujących po świecie zagubionych artystów. Jędrzeja znali wszyscy mieszkańcy wsi, a Nadia próbowała dowiedzieć się o nim czegoś więcej...

Nadia miała to do siebie, że rozpamiętywała przeszłość. Wspomnienia – niektóre bolesne często do niej wracały. Nie potrafiła sobie z nimi poradzić. Stąd jej ucieczka z miasta na wieś, która z początku wydawała jej się dobrym rozwiązaniem. Lecz czy od przeszłości da się uciec i zapomnieć o niej? Bardzo ciężko jest się kategorycznie odciąć od tego, co było i nas spotkało. Można jednak stworzyć odpowiednie warunki do tego, aby raz na zawsze zostawić niespełnione marzenia za sobą. 

Czytając tę książkę zastanawiałam się, czy da się żyć samymi marzeniami i za wszelką cenę dążyć do ich realizacji? I czy niespełnienie tych wszystkich marzeń może być przysłowiowym „gwoździem do trumny”?

Marzenia mogą być źródłem wielkiej siły i napędu do działania. Kiedy ich zabraknie, lub gdy poddamy się w drodze do ich realizacji możemy srogo się rozczarować. „Umrzeć za życia”. Mamy szczęście, gdy w drodze do naszych marzeń pomagają nam dobrzy ludzie. Pech jest wtedy, kiedy ktoś chce wykorzystać naszą naiwność dla swoich niecnych celów. 

Czy Nadii udało się zrealizować swoje marzenia i odnaleźć upragniony spokój na wsi pełnej konserwatywnych mieszkańców? Czy ludzie o innej mentalności będą w stanie zrozumieć jej wielką ideę w postaci... spokojnego miejsca dla dusz, które „zabiły” swoje marzenia? Czy ona sama wytrwa w realizacji swoich marzeń?

Na te i inne pytania odpowiecie sobie sięgając po omawianą dzisiaj na moim blogu książkę i przekonacie się, jaki to performens na spokojnej wsi pełnej konserwatywnych mieszkańców stworzyła główna bohaterka tej powieści.
Czytanie „Performensu” sprawiło mi dużą przyjemność. Historia bohaterki o wielkiej potrzebie spełniania swoich marzeń i nie chowaniu ich pod poduszkę bardzo mnie wciągnęła. Historia jest nietypowa. Opowieść ujawnia blaski i cienie dusz wędrownych artystów, ukazuje mroczne strony z pozoru dobrych ludzi, którzy chcą pomóc, a w rzeczywistości dążą tylko do swoich egoistycznych celów i nie zważają na uczucia drugiej osoby. Wewnętrzne rozterki bohaterki, która jak to w życiu bywa czasami sama gubi się w tym nieprzyjaznym świecie. Działania tej sympatycznej kobiety niektórzy mogliby faktycznie uznać za kontrowersyjne. Jednak jej przyświecała wyłącznie idea walki o marzenia. 

Zachęcam do przeczytania tej niekonwencjonalnej opowieści!