"Wszystkie pory uczuć. Wiosna"

Dzisiaj zapraszam na wpis dotyczący książki Magdaleny Majcher pt.: „Wszystkie pory uczuć. Wiosna”. Bardzo się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że wygrałam tą książkę i będę mogła ją przeczytać.

Magdalena Majcher napisała takie książki: „Jeden wieczór w Paradise”, „Matka mojej córki”, „Stan nie! Błogosławiony” oraz serię z cyklu „Wszystkie pory uczuć”. Do tej pory miałam przyjemność przeczytać dwie z nich – „Wszystkie pory uczuć. Zima” i „Wszystkie pory uczuć. Wiosna”. Książki wywarły na mnie bardzo pozytywne wrażenie i chętnie sięgnę po więcej powieści Pani Magdy. Autorka jest znana z tego, że w swoich powieściach lubi poruszać trudne tematy i się ich nie boi. 

„Wszystkie pory uczuć. Wiosna”. Co Wam kojarzy się z tą piękną okładką książki? Na pierwszy rzut oka wyłaniają się wiosenne, pełne życia tulipany. Filiżanka z gorącym napojem dopełnia całość przyjemnego dla oka obrazka. Jednak podobnie jak w przypadku powieści „Wszystkie pory uczuć. Zima” pod słodyczą okładki tytułowej kryje się opowieść, która zawiera w sobie nieco goryczy. Temat, którym zajęła się autorka tym razem to adopcja dziecka i FAS – alkoholowy zespół płodowy. W Polsce wciąż zbyt mało mówi się o FAS, a i cały proces adopcji dla wielu ludzi pozostaje owiany tajemnicą.

Głównymi bohaterami książki są Ewelina i Adrian.
Ewelina, dwudziestodziewięcioletnia kobieta, która ma za sobą bagaż negatywnych doświadczeń z poprzedniego małżeństwa postanawia, że jej serce już nigdy nie zapała miłością do żadnego mężczyzny. Los jednak sprawia, że na jej drodze pojawia się facet idealny - Adrian. Drogi tych ludzi krzyżują się podczas jednego ze spaceru w parku. Po dobrym początku znajomości Ewelina ma wątpliwości, czy powinna pakować się w kolejny związek. Tymbardziej, że nie powiedziała Adrianowi o sobie jednej, najważniejszej w jej odczuciu wiadomości... Mężczyzna bardzo kocha Ewelinę i postanawia się jej oświadczyć.

W ostateczności bohaterowie zostają mężem i żoną - wiodą dobre i szczęśliwe życie. Mieszkają w swoim mieszkaniu, obydwoje pracują i obdarzają siebie ogromem miłości. Jednak do pełni szczęścia brakuje im jednego, najważniejszego elementu szczególnie w odczuciu kobiety – dziecka.

I tutaj pojawia się moje pytanie. Co dla kobiety jest w życiu najważniejsze? Czy faktycznie macierzyństwo jest głównym celem bycia „spełnioną” kobietą?

W przypadku Eweliny tak właśnie było. Bycie matką było jej wielkim marzeniem. Czułaby się pełnowartościową kobietą. Jednak ku jej rozczarowaniu i rozgoryczeniu nie było jej to dane.

Książkę „Wszystkie pory uczuć. Wiosna” przeczytałam z zaciekawieniem i pewną zadumą. Połowę książki pochłonęłam w jedno popołudnie. Właściwie nie wiem, co mam teraz napisać. Książka wcisnęła mnie w kanapę i oczywiście mam pozytywne odczucia. W trakcie czytania odczuwałam zarówno radość i wzruszenie jak i złość, niedowierzanie oraz smutek. Cały wachlarz emocji. 

Autorka w przystępny sposób w swojej powieści przybliża nam problem z jakim boryka się wiele dzieci z nazwijmy to wprost – często patologicznych rodzin. FAS – alkoholowy zespół płodowy. Według jednego ze źródeł to „zespół chorobowy, który jest skutkiem działania alkoholu na płód w okresie prenatalnym. Alkoholowy zespół płodowy jest chorobą nieuleczalną, której można uniknąć zachowując abstynencję w czasie trwania ciąży. Do dziś nie określono dawki alkoholu, która byłaby bezpieczna dla płodu. Każda ilość niesie ryzyko wystąpienia zaburzeń w rozwoju dziecka.”

Targają mną emocje. Jak można umyślnie zrobić krzywdę nienarodzonemu jeszcze dziecku? Niestety są takie przypadki, dlatego bardzo cieszy fakt, że Pani Magdalena porusza tak ważny i trudny temat. 

Do tematyki książki dołącza się proces adopcji dziecka. Proces trudny i skomplikowany, który ujawnia blaski i cienie oczekiwania na upragnione dziecko. Jest to skomplikowane tymbardziej, że mowa tutaj o adopcji dziecka z FAS. Dziecka, które nie jest słodkim, pachnącym bobasem czekającym na to, aż rodzice adopcyjni okażą mu swoją miłość. Mówimy tutaj o adopcji dziecka z zaburzeniami, które jest już ukształtowanym, młodym człowiekiem ze swoim – niestety - negatywnym bagażem doświadczeń życiowym. 

Książka poruszyła mnie. Dowiedziałam się, jak wygląda proces adopcji. Jakie emocje targają wówczas potencjalnymi, przyszłymi rodzicami czekającymi na dziecko. Mimo goryczy, o której pisałam na początku pojawia się w tym wszystkim nadzieja. Nadzieja na to, że dzięki ciężkiej pracy, bezgranicznej miłości i wytrwałości da się wyjść na prostą i nadgonić stracone lata pokrzywdzonego przez los dziecka. 

Książkę „Wszystkie pory uczuć. Wiosna” polecam gorąco wszystkim, którzy nie boją się trudnych tematów.