"Randka pod jemiołą", Agnieszka Olejnik

Tytuł książki: „Randka pod jemiołą”

Autor: Agnieszka Olejnik

Data wydania: 31.10.2018

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Liczba stron: 391

Wydawnictwo: Czwarta Strona

„Jeśli nie wypuścisz smutku ze łzami, będziesz go musiała nosić na karku, w sercu, w słowach; będzie się z ciebie sączył po troszku. Lepiej uwolnić cały od razu.”

Joanna jest młodą kobietą, od kilku lat szczęśliwą mężatką, która wiedzie bardzo spokojne życie u boku Kamila. Można stwierdzić, że momentami to życie jest za bardzo stateczne i monotonne, ale Joannie to nie przeszkadza. Wszystko się jednak zmienia, gdy okazuje się, że ukochany mąż, któremu nasza główna bohaterka gotowała zdrowe obiadki i dbała o ognisko domowe zdradza ją od jakiegoś czasu. Dotychczasowe życie kobiety wywraca się do góry nogami, a pozorne szczęście zmienia się w żal, frustrację i smutek. W kryzysie małżeństwa Joanne wspiera jej rodzeństwo – siostry i brat, którzy w przeciwieństwie do zrozpaczonej kobiety nie są zbytnio zasmuceni z takiego obrotu spraw. Joanna przeżywa mały kryzys, ma lepsze i gorsze dni. Całej tej trudnej sytuacji nie ułatwia jej bezczelny mąż i jego przyjaciel oraz praca w szkole na czele z podejrzanie zachowującym się dyrektorem. Czy bohaterce ostatecznie udało się pokonać przeciwności losu?

„Nie kocha się piersi ani ust. Kocha się człowieka. A jeśli rzeczywiście chcesz coś zmienić, zmień to, z czym naprawdę czujesz się źle.”

„Randka pod jemiołą” to kontynuacja książek Agnieszki Olejnik „Ławeczka pod bzem” i „Cała w fiołkach”, których jeszcze nie miałam okazji przeczytać. Może bliżej wiosny z ciekawości sięgnę po te tytuły, aby poznać od początku losy bohaterów. Muszę przyznać, że podczas lektury tej książki miałam trochę mieszane uczucia. Zdradzona kobieta – główna bohaterka, która sama nie wie, czego tak naprawdę chce. Z jednej strony Joanna chciała odejść od męża, a jednocześnie skrycie marzyła, by do niej jednak wrócił. I tak przez sporą część książki. Wiadomo, kobieta zmienną jest, ale w takiej sytuacji wszystko powinno być jasne. Ta niestabilność i duże niezdecydowanie bohaterki było dosyć denerwujące i momentami nudne, ale muszę przyznać, że książkę czytało mi się zadziwiająco szybko. Czy lektura zawładnęła moim sercem i zapadła mi w pamięć? Szczerze mówiąc to niestety nie do końca, chociaż książka nie była najgorsza. Po świątecznym tytule i okładce spodziewałam się większej magii świąt i klimatycznego nastroju. Za pozytywny aspekt powieści mogę uznać odważną decyzję głównej bohaterki o zmianie pracy.

„Trzeba płynąć i rozglądać się dookoła. Nawet jeśli pada, nawet jeśli śnieg sypie w oczy. Bo innej łódki nie będzie, i nie będzie innej rzeki. A kiedy tak zamykamy oczy i czekamy na ładną pogodę, to omija nas tyle pięknych rzeczy. Wcale nie widzimy brzegów.”

„Randka pod jemiołą” to taka słodko – gorzka historia, w której brakowało mi magii świąt. Muszę też powiedzieć, że w mojej opinii ta powieść ma sporo elementów nieco oderwanych od rzeczywistości. Czy polecam? Nie chcę zniechęcać, bo książka nie jest zła, ale osobiście czytałam lepsze książki o tematyce świątecznej. Jeśli lubicie taką mieszankę, która nie jest przesycona elementami świątecznymi, to myślę, że książka może Wam się spodobać.